با تشکر از دوست عزیزم هيجان بخاطر دعوتش قرار شد من هم در دنباله اين دعوت بنويسم چرا اينجا و چرا اين وبلاگ. راستش خيلي دليلا دارم واسه اينكار. اينجا خيلي از روزمرگيام و چال ميكنم. انتظارامو به در و ديوار ميكوبم. غصه هامو قسمت ميكنم و شاديامو پرورش ميدم. اينجا مينويسم كه هیچ چی رو یادم نره. مینویسم که سالها بعد اگه یه روزی دلم شکست یا دلی شکستم يادم باشه این روزارو چظور گذروندم. مينويسم كه يادم بمونه اين روزا منو همسرم چقدر محكم دست به دست هم داديم و وقتی دست همدیگه رو گرفتیم ما بزرگ شدیم و مشکلات کوچیک. كه يادم بمونه و يادمون بمونه زندگي هم بالا داره هم پايين. هم خوشي هم ناخوشي. هم سختي هم راحتي. پس يادمون باشه وقتي بازم يه راحتي...