تورو خدا مردم آزاری ممنوع...
میگن به جز محبت هرچیزی رو قسمت کنی کم میشه. اگه از دردات پیش دوستت حرف بزنی سبک میشی. غصه ت کمتر میشه. حرفهاکمتر رو دلت سنگینی میکنن.
خیلی از ماها؛ فرقی نمیکنه مشکل دار یا سالم، این وبلاگ ها رو راه میندازیم تا حرفهای نگفته ای که روی دلمون سنگینی میکنه رو بزنیم. تا دوستهای گلی مثل شما بیان بخونن و با نظراتشون دلگرممون کنن، راهنمایی مون کنن و بهمون این حس و بدن که تنها نیستیم. درسته همه خانواده و فامیل و دوستهای نزدیک داریم ولی میدونید که یه سری حرفها رو نمیتونی حتی به نزدیکترین هات بگی. اگه نگی دلت میترکه اگه بگی پشیمون میشی که چرا خودت و کردی سوژه ی محافل. برای همین این محیط و انتخاب میکنیم.
ولی کاش همه مثل شما گل بودن. کاش بعضیا همه هم و غمشون شناسایی ماها نبود. کاش اگر هم شناختن به روی آدم نزنن. بذارن تو دلشون بمونه. کاش کار آدم و به جایی نکشونن که در این خونه رو هم تخته کنه و انقدر حرفهاشو تو دلش نگه داره تا غمباد بگیره. کاش کاری نکنن که آدم علاوه بر ناراحتی از مشکلی که داره از حرف زدن. احساس گناه بهش دست بده.
نمیتونم توضیح بیشتری بدم. کاش همه مثل شما بودن و کسی به قصد مردم آزاری جایی نمیرفت. این گلها رو تقدیم میکنم به همه اونهایی که دلشون خیلییییییییییی بزرگه. اونهایی که همدلن. اونهایی که این مدت تنهام نذاشتن و بودنشون رو با هیچ چیز دیگه عوض نمیکنم.