یه داستان جدید (یه نامه)

تو درس مکاتب ادبی یه بار تکلیفمون نوشتن یه نامه بود. منم اینو نوشتم:

(البته اینو ترجمه نمیکنم.)

Merhaba Uzak Kaldığım...

            Gelsene bir an, bir adım, bir nefes yakınlığıma. Gelsene uzak kaldığım kollarından. Gelsen de uzun uzun baksam kahve renkli gözlerine; dalıp gitsem gözlerinde. Gelsen de saçlarının beyaz tellerini siyahlarından ayırı versem ellerimle. Okşasam. Gelsen de Mağrur mağrur baksan. Arada bir baş örtüme söylensen. Bırakmasan ellerimi.

            Gelsen de yaya geçidini geçerken, ben daha yüksek tarafından yürüsem. Boyum senin yanında cüce gibi durmasın diye. Buna alay edip gülsen.

            Nerelerdesin yaaa!

            Öyle çok özledim ki seni. Konuştuklarımı sabırla dinleyip, bazen öğüt vermelerini özledim. Üzgün olduğumda, kollarını omuzuma atıp, beni kendine doğru çekmeni özledim. Hani gözlüğünü başörtümle temizlerdim ya! Beni daha iyi görebilesin diye. Sen de bana şımarık deyip, kendin gözlüklerinin üstünden şımarık oğlanlar gibi bakardın ya, işte o bakışını özledim. Senin özlemin, yokluğun, uzaklığın, öyle yakın ki bana; beni hiç bırakmayacakmış gibi sarmış.

            Nerelerdesin senden uzak kaldığım?

             Bakışlarını, yürümeni, gülüşünü özledim. Anla işte, seni özledim. Yakınlığın öyle uzak duruyor ki bana. N'olur kaldırsan bu mesafeyi. Artık sadece sesin yetmiyor. Her yerde seni arar oldum. Sıcacık kucağın gerek. Karanlıkta yürüyor gibiyim. Ne olur hemen gel; Ben kaybolmadan.