چهارمین ماه باهم بودن

دیروز سیزده هفته رو پشت سر گذاشتی و وارد ماه چهارم شدی. یعنی با هم دیگه وارد این ماه شدیم. من و تو. می بینی از همین الان قدمهامون یکی شده. بیشتر کارهامون و باهم انجام میدیم. من که غذا میخورم نوبت به تو میرسه و باید به پهلوی چپ بخوابم. بیشتر لباسهام برام کوچیک شده. منم پا به پای تو دارم سنگین میشم. درد سینه هام هم نشون میده غذای دوران نوزادیت داره آماده میشه. هنوز حرکتات و حس نمیکنم ولی میدونم که هستی. هر وقت که زیر دلم میگیره. هر وقت که معده درد تا صبح بیدار نگهم میداره تا همنشین بی خوابی تو بشم. هر وقت که دلم برای یه لباس دخترونه غنج میزنه.

من و شریک خنده هات کردی. از وقتی اومدی خوشروتر شدم. بی خیالتر شدم. ولی یه وقتهایی هم هیچی خوب نیست.  خود به خود به هم میریزم. حسم درد داره. قلبم درد داره. نمیدونم چرا. دلیلی برای این تلاطم ندارم ولی این تنها چیزیه که نمیخوام با تو شریک باشم. بذار همه این بیقراریا فقط و فقط مال من باشه. هرچی که باشه زیر چتر وان یکاد رنگ میبازه.محو میشه و میره و بازم من میمونم و تو میمونی و یه دنیا حس های رنگی. انگار یکی هزار تا بادبادک دنباله دار و ول کرده تو آسمون خیالم. رو یکی از بادبادکها عکس صورتت افتاده. یه صورت گرد با چشمهای درشت و گونه های برجسته و لبهای غنچه.

یکی دیگه از بادبادکها داره دامنهای چین چینت و نشون همه دنیا میده. رنگابرنگ و کوتاه. هر کدومش یه کف دست بیشتر نیست. عین لباس عروسکها. دم بادبادکها تو آسمون میرقصه و دل من محو تماشای تو و لباسهای قشنگت میشه. انگشتهای کوچیکت و میبینم که برام تکون میدی. مثل اون روزی که تو مانیتور جلوی دهنت گرفته بودی و مثل نقطه های سفید دیده میشد. دوست دارم نخ این بادبادکها رو بکشم تا تو رو بغل بگیرم. از ته دل ببوسمت و تنت و با ولع بو بکشم. عاشق این بوی دلنشینم.

چقدر داشتنت و خواستم. چقدر داشتنت قشنگه. نمیذارم ابرهای ترس این آسمون قشنگ و تیره و تار کنه. این یه دنیای کوچیکه که واسه خودم و خودت ساختم. یه حریم امن امن. حتی خورشید هم نباید بیشتر از  حدش بتابه. اینجا مال من و تواه. نمیدونم تا کی. شاید تا آخر دنیا. شاید هم فقط تا وقتی که پاتو بذاری زمین.

پ.ن: این روزها یه کمی دلم آشوبه. هیچ دلیلی هم نداره. میدونم درست میشه. دوست ندارم این متن و ادامه بدم. میترسم تلخش کنم.

پ.ن: طول سرویکس و تو گزارش سونو زدن 27m. امیدوارم کار به سرکلاژ و استراحت مطلق نرسه.